உறக்கத்தின் நடுவில்
தலையணைக்கடியில்
கொலுசொலி வருதே
அந்தத் துன்பம் இன்பமடி
அந்த இன்பம் துன்பமடி
உயிர் தேடும் உந்தன் மடி

கண்ணீரோ புன்னகையோ சம்மதம் நீ தந்தால்

காயத்தின் மேலே இரை தேடும் ஈக்கள், பொருந்தாத காமம் அது தானடா!

கண்ணனவன் தூங்கிவிட்டால் காசினியே தூங்கிவிடும் அன்னையரே துயிலெழுப்ப வாரீரோ

யாரும் இல்லா ஊருக்குள்ளே தெய்வம் தேரில் வருமா?

தன்செயல் எண்ணித் தவிப்பது தீர்ந்திங்கு நின்செயல் செய்து நிறைவு பெறும் வண்ணம் நின்னைச் சரணடைந்தேன் கண்ணம்மா, நின்னைச் சரணடைந்தேன்

ராக்கூத்துல வரும் சாமியெல்லாம் நெச சாமின்னு பாக்காது ஊர் சனமே.

கண்கள் பேசும் வார்த்தை கடவுள் அறியாது.

ஏழைக்கென்று தந்ததெல்லாம் ஈசன் கையில் சேரும் அல்லவா!

நாதியற்ற பூவும் இல்லை
நட்டு வைத்ததால் வந்தது.

நாதியற்றா நாம் பிறந்தோம்
அன்னையின்றி யார் வந்தது.

எண்ணிலா ஆசைகள் என்னிலா கொண்டதேன் அதைச் சொல்வாய் வெண்ணிலா!

எத்தனையோ பட்சி வந்து தங்கிச் செல்லுது, அவை ஒன்றுக்கொன்று சொந்தமென்றா சொல்லிக் கொள்ளுது?

உன் முகம் பாத்து நிம்மதி ஆச்சு, என் மனம் தானா பாடிடலாச்சு

Eat my dosa, or die!

கண்ணன் மனது கல்மனதென்றோ காண்டீவம் நழுவ விட்டாய்!